مقایسه بازدهی روش های مختلف انتخاب سهام ارزشی و رشدی بر اساس مدل شش عاملی هاگن در بورس اوراق بهادار تهران

روش سرمایه گذاری در بازار سهام از اهمیت ویژه ای برخوردار است، در این زمینه دو استراتژی وجود دارد: سرمایه گذاری در سهام ارزشی و سرمایه گذاری در سهام رشدی (مقیمی، 1380). شناخت نسبت های مالی که قادر به تفکیک این دو استراتژی هستند برای محققین و سرمایه گذاران بازار سهام حائز اهمیت است، زیرا به آن ها کمک می کند دید بهتری از عملکرد سهام، روش های  مختلف انتخاب سهام مناسب و کسب بازدهی بالاتر با ریسک کمتر، به دست آورند. هدف از این تحقیق بررسی چگونگی عملکرد سهام ارزشی وسهام رشدی در بورس اوراق بهادار تهران طی بازه زمانی 1383 تا 1388 می باشد، به این منظور پرتفوی های سهام ارزشی و رشدی تشکیل شده بر اساس نسبت های مدل شش عاملی هاگن به اضافه نسبت قیمت به عایدات (p/e) برای بازه زمانی مورد مطالعه تشکیل و مورد بررسی قرار می گیرد، سپس بازدهی منتج ازاین پرتفوها با درصد رشد شاخص بورس (به عنوان شاخص رکود یا رونق بازار) مقایسه می گردد. نتایج حا صل نشان دهنده این است که معمولاً در سال های  رکود ، پرتفوی های ارزشی و در سال های رونق پرتفوی های رشدی بازدهی بالاتری داشته اند.